Μια παρόμοια, με την παρούσα, δυσμενή συγκυρία βίωσε η Ελλάδα και στα τέλη του 19ου αιώνα με μπροστάρηδες τους μεγάλους πολιτικούς αντιπάλους Τρικούπη και Δεληγιάννη. Πολιτισμική και πολιτική κρίση, έλλειψη ιδεολογικής χροιάς, δανειακή εξάρτηση, εξωτερικό χρέος, υψηλή φορολογία... Τότε οδηγηθήκαμε σε πτώχευση και λίγο αργότερα με την επανάσταση στο Γουδί παραιτήθηκε η Κυβέρνηση και η Ελλάδα οδηγήθηκε στον ζητούμενο εκσυγχρονισμό της πολιτικής και της οικονομίας της. Τότε είχαμε μόνο 2 εκατομμύρια πληθυσμό και όμως τα καταφέραμε. Μπορούμε και τώρα... που ο κόσμος αφυπνίστηκε και ενημερώνεται δίχως να άγεται και να φέρεται από την ξεπερασμένη ξύλινη γλώσσα των πολιτικών που ως τώρα ράπιζε τη σκέψη και σκότωνε την ελεύθερη βούληση του απλού λαού.