Το γερό παιδί


Μεγάλωσα μπροστά από μια ρετρό τιβί εικοσιδύο ιντσών που γρήγορα κατάντησε σαράβαλο. Το μασίφ σύνθετο από ξύλο καρυδιάς την κουβαλούσε με απέχθεια πάνω στο δωδεκάχρονο ράφι του και την ασφάλιζε, με τσαντίλα κι υποχρέωση, πίσω από δυο αχάρακτες, κρυστάλλινες βιτρίνες. Οι γονείς ήταν στο άνθος της δεύτερης σεξουαλικής τους επανάστασης, το  ντεκόρ βαρύ και το σπίτι μας κέντρο του, τότε, μεταμοντέρνου βλαχομπαρόκ κόσμου. Ποιο πεντάχρονο όμως σκαμπάζει από τη χλίδα της χρυσής πετούγιας, του καζάκ χειροποίητου χαλιού και του άγραφου νόμου πως τα τζάμια πρέπει να είναι αόρατα και όχι καμβάς από λασπωμένες παλάμες και λιλιπούτειες σοκολατένιες δαχτυλιές;
Καραμέλες γάλακτος και ευωδιαστού βουτύρου μαζί με κομματάκια τσιχλόφουσκας και μαστίχας Χίου ήταν τα κρυφά μπιχλιμπίδια με τα οποία στόλιζα ευφάνταστα τη γλυκιά μου τιβούλα όταν βαριόμουν θανατερά με τα κουτουπώματα της έξαλλης Μπρουκ και με τα παιδιά του Ριτζ Φόρεστερ που ήταν ταυτόχρονα αδέλφια του, θείοι, παπούδες, ραφτάδες, μοντέλα, πατζανάκηδες και ετεροθαλείς συγγενείς απ’το εξωτερικό. Έχοντας βιώσει, λοιπόν, τόση μπίχλα και γαμησολόι, αν το νεοκλασικό σύνθετο μπορούσε να μιλήσει στην τηλεόρασή μου σίγουρα θα τη φώναζε “βρωμιάρα” και θα της έδειχνε οσονούπω το δρόμο προς τον παμφάγο κάδο απορριμάτων. Εγώ βεβαίως συνέχιζα το βιολί μου παρακολουθώντας τα παιδικά της ΕΡΤ και τρώγοντας μερέντα με το φτυάρι καθώς τσίριζα “Σουσάμι άνοιξε! άνοιξε! άνοιξε!” με μια  διαστροφική πείνα στο μάτι όμοια αυτής του Γιούρι Γκέλερ την ώρα που έχωνε δάχτυλο σε μιας χούφτας φακή φωνάζοντας εκστατικά “φύτρωσε! φύτρωσε! φύτρωσε!”.
Κι εφόσον έτσι είναι η φυσική ροή εξέλιξης των πραγμάτων, μετά την πανοργασμική μερεντούλα, έσκασε μύτη η ξενερουά διαιτητική κοκακολίτσα... και μετά το “Σουσάμι Άνοιξε” βγήκε ο Καραγκιόζης Εκσυγχρονιστής μαζί με τα Kολλητήρια για να δώσουν τη μεγάλη σκυτάλη στην ιδιωτική τηλεόραση. Κατ’αυτόν τον τρόπο η καθημερινότητά μας έγινε κάπως πιο life style. Τα πρωινά φωτίστηκαν από ντεκαπάζ αλλά και από την ποτισμένη με τεστοστερόνη παρουσία του Ανδρέα Μικρούτσικου ο οποίος περπάτησε σαν Πιγκουίνος Μακαρόνι ουχί μόνον προς τη δόξα αλλά και προς τον τουρλωμένο πισινό κάθε τροφαντής περιφερόμενης κορασίδας άδοντας το “Κουτσουράκι”. Διόλου τυχαία, λίγο καιρό αργότερα ανακαλύφθηκε το, άγνωστο ως τότε δι εμάς, κουτσομπολιό το οποίο και εισήχθη ως λέξη σε όλα τα ελληνικά λεξικά δίχως ερμηνεία μεν αλλά με την παραπομπή: “βλέπε μεσημεριανή τηλεοπτική ζώνη”.
Συνακόλουθα, οι αξίες και το δίκαιο συνονθηλεύθηκαν σ'έναν κυβερνητικό κάδο κομποστοποίησης μαζί με κοπριά. Τα μεγέθη παραποιήθηκαν και η πραγματικότητα διαστρεβλώθηκε.
Ο κόσμος στέκει πια ζαβλακωμένος κι αμέτοχος απέναντι στο τρομαχτικό θεριό που φέρει τ'όνομα "πολιτικοποίηση". Δεν υπάρχουν πλέον πολιτικά πάθη... δεν πλακώνονται στις μπάτσες Μητσοτακικοί και Παπανδρεϊκοί ανταλλάσσουν όμως φλογισμένες απόψεις σε πάνελ και μεσημεριανάδικα ορκισμένοι Λαζοπουλικοί και οργισμένοι Μενεγακικοί. Στη νέα, εξελιγμένη Βουλή μας υπάρχουν πολιτικοί που τραγουδάνε όπως υπάρχουν στην πιάτσα και τραγουδιστές που καίγονται να πολιτευθούν μόνο και μόνο για να τσεπώσουν τα ολίγα ευρουλάκια που απέμειναν στις φτηνές "Λουί Βιτόν"  απομιμήσεις του Έλληνα πολίτη.
Οι Γερμανοί ξανάρθαν για να μας "δώσουν το δάχτυλο". Τους είπαμε να μας χέσουν... κι έκτοτε μας χέζουν αναφανδόν.
Δυστυχώς έχουμε την ατυχία να ζούμε σε μία χώρα που έχει ως μοναδική κληρονομιά το ένδοξο παρελθόν της κι ένα χρέος που για να αποπληρωθεί θα κριθεί απαραίτητος έως κι ο δανεισμός απ’τους παιδικούς κουμπαράδες των απογόνων μας ες αεί. Το μόνο που μένει είναι να βγούμε να διαδηλώσουμε στη Συγγρού με κουστωδία από κίναιδους και κόπρους με παρενδυτικές τάσεις. Βεβαίως, αν και πρόκειται περί αρκετά πρωτότυπης σύλληψης παρεμφερείς σκηνές μπορούμε να δούμε καθημερινά και στα κανάλια.

Λαμβάνοντας υπόψη, λοιπόν, όλες τις παραπάνω κουλαμάρες το μόνο αβίαστο συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε είναι ότι εδώ και καιρό το τρενάκι της γκαντεμιάς μας πάει γαμιώντας! Γι’αυτό και κάποιοι μοδάτοι γκατζετάκηδες προσπαθούν να κουκουλώσουν τη μοναξιά τους γράφοντας ακατάπαυστα status στο twitter… Γι’αυτό κάποιοι άλλοι, προβληματισμένοι περί του μέλλοντος της ψηφιακής τελεβιζιόνας, ξεχνούν το σεκλέτι τους πίνοντας light τσοκοφραπέ με τριπλή δόση τεκίλας στο ασέξουαλ Cafe World του Facebook ενώ οι πιο... “παραδοσιακοί” τύποι έχουν στραφεί ανεπιστρεπτί στην εργασιοθεραπεία.
Εγώ μεγάλωσα μπροστά από μια ρετρό τιβί εικοσιδύο ιντσών που γρήγορα κατάντησε σαράβαλο. Από μικρό παιδί έπνιγα τον πόνο μου στη μασαμπούκα σφηνωμένη σε ένα μικροσκοπικό πουφ καρεκλάκι. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα φίλοι και γνωστοί με έβλεπαν κι έλεγαν: "Πώς έγινε έτσι το παιδί; Θα σκάσει!". Η γιαγιά είχε την απάντηση έτοιμη: "Φαγωμένο παιδί; Γερό παιδί!"


Σκίτσο:  Γιάννης Κατσούλης
Κείμενο: Χρυσούλα Μολογιάννη

posted under |

11 σχόλια:

CM είπε...

Ευχαριστώ θερμά τον αγαπημένο συνάδελφο και ζωγράφο Γιάννη Κατσούλη που φιλοτέχνησε το "Γερό παιδί".

ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει.. είπε...

καταπληκτικο κειμενο. ισως απο τα καλυτερα σου κατ εμε. ισως γιατι καταννοω πληρως αυτη τη σχεδον αρρωστη μανια σου με το φαγητο. ισως γιατι πριν απο λιγους μηνες εγραψα αυτο:

http://taxideyeikardia.blogspot.com/2009/11/blog-post.html

Γεώργιος Παναγόπουλος είπε...

Έξοχη και στο πεζό σου αγαπητή Χρυσούλα μολονότι βρίσκω τη γραφή σου λίγο τολμηρή για τα δεδομένα μας.Ομολογώ ότι συνηθίζω να ξεψειρίζω τα κείμενα και χωρίς παρεξήγηση έψαξα για λάθη στο δικό σου αλλά εσύ δεν μου έκανες την χάρη να βρω το παραμικρό.Για όλα αυτά περιμένω να δω πολλά από σένα στο μέλλον.Σου εύχομαι υπομονή και τη δύναμη να μην παραιτηθείς από το ταξίδι σου αυτό επειδή ο δρόμος είναι δύσκολος.

Φιλικά,
Γ.Παναγόπουλος

Ανώνυμος είπε...

den yparhei!kala pou ta vriskeis?hahahahah !!
ta leme koritsara.swtos

CM είπε...

Αν και το κείμενο δίνει βαρύτητα στα γενικότερα αίτια που δύναται να δρουν καταλυτικά στη διάθεση και τον ψυχισμό του νεοέλληνα οι διατροφικές διαταραχές είναι σίγουρα ένα προβληματικό επακόλουθο του σύγχρονου κοινωνικού χάους κι ενός συστήματος που προβάλλει αναξιόλογα πρότυπα και διαστρεβλωμένη πραγματικότητα στη νέα γενιά.
Πόσα υπόγεια νοήματα να κατορθώσει ν'αποκρυπτογραφήσει ένα παιδί στις μέρες μας πίσω απ'τις μυριάδες πληροφορίες που το βομβαρδίζουν κι από πόσες μεριές να καταφέρουν οι άμοιροι γονείς του να το πρωτοφυλάξουν.
Ενδεχομένως κάποιοι να έχουν καταφύγει σε υπερφαγία σε ορισμένες δύσκολες στιγμές της ζωής τους. Κάποιοι άλλοι ενδέχεται να οδηγήθηκαν στην αντίπερα όχθη, την ανορεξία.
Αυτό που, τελικά, έχει ζωτική σημασία είναι να γνωρίζουμε πότε χάνουμε το μέτρο ή τουλάχιστον όταν το χάνουμε να μη διστάζουμε ν'απευθυνόμαστε στους ανθρώπους με τις κατάλληλες γνώσεις οι οποίοι έχοντας πλήρη, λογική κι αντικειμενική αντίλληψη των καταστάσεων μπορούν να μας κατευθύνουν σωστά προς την επίλυση του εκάστοτε προβλήματός μας.

Ανώνυμος είπε...

teleio!!!!h zwgrafia tairiazei apoluta.8igeis ena 8ema pou ponaei.ola ta mikra vlepoun twra ta next top model kai gia na ginoun etsi stamane na trwne kai pa8ainoun anorexia.an den kanw la8os nomizo h douka exei ena group gia na voi8aei osous einai anorektikoi?den einai normal pragmata auta.zhste th stigmh paidia!

PENNY

CM είπε...

Πέννυ μου ορθά νομίζεις... μιλάς για την ΑΝΑΣΑ.
Παραθέτω πιο κάτω και την ηλεκτρονική διεύθυνση της ιστοσελίδας:

http://www.anasa.com.gr/

No είπε...

Χρυσούλα μου,

το κείμενό σου (όπως ήταν αναμενόμενο) είναι απολαυστικότατο –τι ιδιαίτερες πληροφορίες που βγάζει στην επιφάνεια! Θυμήθηκα αυτό που υπήρξα, ένα «ξεχαρβαλωμένο» παιδάκι μεταξύ αθωότητας και ηλιθιότητας (από εξωτερικούς παράγοντες). Γέλασα πολύ, έριξα κι ένα σιχτίρισμα για ξαλάφρωμα. Άραγε να έχουμε καταλάβει όλοι ότι διανύουμε δύσκολες μέρες; Κι αν ναι, κάνουμε κάτι ουσιαστικό για να τις αλλάξουμε; Εσύ ωστόσο να γράφεις, να μας τα λες, κάποιος πρέπει να το κάνει στην τελική!

Υ.Γ : Αν και θυμάσαι την περιπέτεια που βίωσα, σ’ ευχαριστώ που βρήκες χώρο για βάλεις το σχέδιο μου. Να είσαι πάντα καλά! Ελπίζω κάποτε να γράψουμε και κάτι μαζί, ίσως δύο φωνές να ακούγονται καλύτερα.

Με εκτίμηση –πάντα!

Ανώνυμος είπε...

εχεις γαψει μερικα κειμενα τα οποια οταν τα διαβαζω μου θυμιζουν λιγο τα αρθρα του ξανθουλη.ετσι χιουμοριστικα και πολυ εξω απο τα δοντια.εισαι παντα αρκετα καυστικη.ως εδω ολα καλα.εχω μονο μια ερωτηση να κανω.πως εξαφανιζονται ετσι περιεργα τοσα πολλα σχολια απο το blog sou?εντελως φιλικα νομιζω υπαρχει ελευθερια λογου.μανος

Ανώνυμος είπε...

Χρύσα μου,
για ακόμα μία φορά έγραψες!!!
Ευχαριστώ που με ταξίδεψες στα παιδικά μου χρόνια, κι ας μην ήμουν και τόσο γερό παιδί...
Ακριβή

CM είπε...

Αγαπημένη μου Ακριβούλα καλώς σε βρίσκω... καλή επάνοδο στα πάτρια εδάφη!

Φίλε Μάνο άλλο να χρησιμοποιείς την ελευθερία λόγου που δικαιωματικά σου ανήκει και άλλο να την καταχράσαι με κακόβουλα σχόλια, αβάσιμες κατηγόριες και προσβολές προς άτομα που δε γνωρίζεις με σκοπό την κατασκευή ψευδών εντυπώσεων και την καλλιέργεια κλίματος διχόνοιας.

Γιάννη μου, αν μη τι άλλο, είναι "χρέος" μας να λέμε δυνατά τα κακώς κείμενα αλλά πάντα να φροντίζουμε να τα απενοχοποιούμε διότι μόνο έτσι μπορούμε να τ'αντέξουμε και ν'αντεπεξέλθουμε στις δυσκολίες και τη σκληρότητα της σύγχρονης πραγματικότητας. Πάντα με γέλιο και καλή διάθεση!


Να είστε καλά!

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ
Ιδιαίτερα μαθήματα Ισπανικής γλώσσας και πολιτισμού. Συνεδρίες και από το διαδίκτυο (skype). Μεταφράσεις. Το πρώτο μάθημα δωρεάν. Εκπτώσεις & προσφορές!
Copyright © 2007. Από το Blogger.

Πολιτισμός Πολίτης

Πολιτισμός Πολίτης
Πολιτιστικό ηλεκτρονικό περιοδικό των Εκδόσεων Περίπλους

Το τέρας των ειδήσεων

Το τέρας των ειδήσεων
www.newsbeast.gr

Περί φίλου και... φτερού

Περί φίλου και... φτερού
Συντάκτρια: Χρυσούλα Μολογιάννη. E-mail: mologianni@gmail.com

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

Παρακάτω αναφέρονται όλα τα εκδομένα βιβλία, τα σενάρια ταινιών, οι στίχοι και τα ποιήματα της Χρυσούλας Μολογιάννη

Recent Comments