“Δρόμος” είναι...


Σαν φαύλοι, καθημερινοί κυκεώνες καταφθάνουν στη ζωή μας εκείνες οι δύσκολες στιγμές που αναγκάζουν το κουρασμένο κορμί να ξαπλώνεται αλύγιστο πάνω σε βαθιά στρώματα και σκληρούς καναπέδες για να αλαφρώσει λιγάκι από τα ασήκωτα βάρη της δουλειάς, τα αναπόφευκτα βάρη της οικογένειας και τα σαδιστικά βάρη των προσωπικών και διαπροσωπικών σχέσεων που καιροφυλακτούν πίσω από κάθε ψηφίδα ευτυχίας για να την καταχερίσουν. Είναι εκείνες οι ζοφερές ώρες που το μυαλό, ίσως από φόβο να μη γυρίσει ανάποδα, γυρίζει πίσω σε χρόνους που ανύποπτα ανταμώναμε την χαρά αλλά ποτέ δεν διανοηθήκαμε να την δέσουμε χειροπόδαρα ούτως ώστε να την κρατήσουμε για πάντα στο πλευρό μας.

Τα μάτια και τ’αφτιά, τέσσερεις ενεργοί αισθητήρες που μπορεί να μεταμορφωθούν σε κλάσμα του δευτερολέπτου από μικρές, καθάριες πηγές ελπίδας, ικανοποίησης κι απόλαυσης σε τέσσερεις ακούσιους, ύπουλους εχθρούς βλέπουν κι ακούν για να χαράξουν μνήμες, ν’αποτυπώσουν λόγια και εικόνες που άλλοτε ευφραίνουν κι άλλοτε ταλανίζουν βάναυσα την ψυχή.

Με οφθαλμούς κλειστούς και αφτιά αχάιδευτα πλην βουλωμένα, ο νους “τρέχει” λοιπόν, εκεί που κάποτε ο δρόμος ήταν φαρδύς, ανοιχτός και σπαρμένος με έντονα χρώματα, ευωδιαστά αρώματα και αναμνήσεις όμορφες, άσβηστες και ντροπαλά ηδονικές. Πρόσωπα που αγάπησες στέκονται χαμογελώντας στην άκρη του δρόμου μαζί με το πρώτο σου ποδήλατο, τον έμπιστο τετράποδο φίλο των παιδικών χρόνων σου κι εκείνη την λασπωμένη, μισοξεφούσκωτη πορτοκαλί μπάλα του μπάσκετ που πολύ σπάνια έβρισκε τον στόχο της μέσα στο σκουριασμένο και δίχως δίχτυ καλάθι. Την μπάλα με την στραπατσαρισμένη “εφηβική” υπογραφή που κάποια στιγμή ξέφυγε άχαρα απ’το γήπεδο της γειτονιάς για να πέσει, κυλώντας σαν κέρμα, μέσα στην κοίτη του, κάποτε ιερού, τσιμεντοστρωμένου ξεροπόταμου.

Κι ενώ ο νους διαβαίνει εκεί που κανένα άλλο μέσο δεν φτάνει, ξάφνου ανοίγεις τα μάτια και καταλαβαίνεις πως δεν είσαι πλέον ένα ενοχλητικό βυζανιάρικο που γελάει ασταμάτητα παίζοντας με το πλαστικό κουβαδάκι του στην άμμο. Γνωρίζεις πια καλά πως δρόμος δεν είναι η πίσσα, το χαλίκι και η άσφαλτος που καλύπτουν το χώμα αλλά το μονοπάτι που με κάθε βήμα μπορεί να σε φέρει πιο κοντά στους πολυπόθητους προορισμούς της ζωής σου. Έφτασε η ώρα που καλείσαι απ’την πραγματικότητα να σηκωθείς και ν’αρχίσεις το “περπάτημα”...

posted under |

2 σχόλια:

spitha είπε...

κάποιος να ευχηθεί "καλό δρόμο!".

dennmtr είπε...

είναι τόσο γλυκό ... ξέρεις Χρυσούλα ... όσο για την "ξεχασμένη" χαρά ... σκέψου πόσο διαφορετική θα ήσουν αν δεν σηκώνονταν εμπόδια στο δρόμο σου, αν δεν είχες νιώσει τον πόνο από νωρίς, αυτό το blog ... αυτό το κείμενο και τόσα άλλα που έχεις γράψει με μεράκι δεν θα υπήρχαν ...

δική μου άποψη είναι πως ... οι ευαίσθητες ψυχές γεννιούνται ευαίσθητες ... και πως είναι ευάλωτες γύρω, άμεσα εκμεταλλευόμενες από "εμπόρους" ... βρήκες όμως το κλειδί της προσωπικής σου ελευθερίας και ταυτόχρονα μοιράζεσαι με τον κόσμο τα έργα σου ... αξιόλογα έργα που μένουν αναλλοίωτα στο αύριο και προσπερνούν τα έργα του καθημερινού ξεπεσμού που πεθαίνουν γρήγορα ... δεν ξέρω αν το έθεσα σωστά, αυτό που θέλω να πω ... σίγουρα το κατάλαβες

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ
Ιδιαίτερα μαθήματα Ισπανικής γλώσσας και πολιτισμού. Συνεδρίες και από το διαδίκτυο (skype). Μεταφράσεις. Το πρώτο μάθημα δωρεάν. Εκπτώσεις & προσφορές!
Copyright © 2007. Από το Blogger.

Πολιτισμός Πολίτης

Πολιτισμός Πολίτης
Πολιτιστικό ηλεκτρονικό περιοδικό των Εκδόσεων Περίπλους

Το τέρας των ειδήσεων

Το τέρας των ειδήσεων
www.newsbeast.gr

Περί φίλου και... φτερού

Περί φίλου και... φτερού
Συντάκτρια: Χρυσούλα Μολογιάννη. E-mail: mologianni@gmail.com

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

Παρακάτω αναφέρονται όλα τα εκδομένα βιβλία, τα σενάρια ταινιών, οι στίχοι και τα ποιήματα της Χρυσούλας Μολογιάννη

Recent Comments