Ρομαντική πλην μοναχική ξεναγός βρίσκει τον έρωτα και κατ’επέκτασιν το “κέφι” της κατά τη διάρκεια περιήγησης μιας ομάδας δύστροπων τουριστών υπό τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο κάπου ανάμεσα στους αρχαιολογικούς χώρους των Δελφών, της Ακρόπολης και της Αρχαίας Ολυμπίας. Όχι δεν πρόκειται περί εμπνευσμένου τηλεοπτικού σποτ του ΕΟΤ που έχει ως στόχο την διεθνή προώθηση των ελληνικών αξιών σε όλο τους το μεγαλείο αλλά περί κακέκτυπου της μουσικοχορευτικής ελληνοσουηδικής συμπαραγωγής «Επιχείρηση Απόλλων» του 1968 σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκαλενάκη με πρωταγωνιστές την αείμνηστη Έλενα Ναθαναήλ και τον Τόμας Φριντς. Παρωχυμένη τουριστική ατραξιόν που δρα ως δυσφήμιση παρά ως διαφήμιση της εγχώριας ιδιοσυγκρασίας και νοοτροπίας, ουδεμία σχέση έχει ετούτη η ταινία με τον «Γάμο αλά ελληνικά» που πριν εφτά χρόνια μας έκανε να γελάσουμε με την ψυχή μας.

Η παρουσία ενός πολύ μαλλιαρού και “άξεστου” Αλέξη Γεωργούλη με όνομα χαρακτήρα Πούπης Κάκας, αποτελεί μεν ένα μεγάλο οφθαλμολουτρικό ατού σ’αυτόν τον, κατά τα άλλα, ελλιπή ταξιδιωτικό οδηγό όμως η- όπως πάντα- αξιολογότατη ερμηνεία του Ρίτσαρντ Ντρέιφους είναι αυτή που ανεβάζει το επίπεδο του έργου προσδίδοντάς του εν τέλει και μια ανθρώπινα συγκινητική πινελιά.

Παρ’όλα αυτά, αν και παραμένω φαν της συμπαθητικής Αντωνίας Ευγενίας Βάρνταλος που έστω και με λάθος τρόπο, προσπαθεί να αναδείξει παγκοσμίως την Ελλάδα και το μεσογειακό ταμπεραμέντο της, νομίζω πως θα είχε απίστευτο ενδιαφέρον αν ο νούμερο ένα ρόλος διανεμόταν σε μία φυσιογνωμία σαν αυτήν της εκρηκτικής Άννας Βίσση. Τότε, θα γινόμαστε στα σίγουρα μάρτυρες μιας υπερξεναγού που μέσα στο σαραβαλιασμένο αλλά κεφάτο πούλμαν της θα τραγουδούσε ακομπλεξάριστα στο κακομαθημένο γκρουπ της: «Στην πυρά, στην πυρά με τις ξενέρωτες!».

Τέρμα το σουβλάκι, οι μαίανδροι και τα φολκλορικά τσολιαδάκια, λοιπόν. Πιστεύω πως, μετά τις κινηματογραφικές υπερπαραγωγές με πρωταγωνιστή τον προσφιλή Σάκη Ρούβα, επιβάλλεται να δοκιμάσει το υποκριτικό ταλέντο της και η ελληνίδα σούπερσταρ διότι, μετά ταύτα, όπως θα έλεγαν και στην αγαπημένη μου Κύπρο... «ήρθεν η ώραν της»!