«Σε παρακαλώ να έχεις υπόψη ότι κάποιοι θέλουν να μου κάνουν πολύ κακό κλείνοντάς με σε ίδρυμα. Καταλαβαίνεις, δηλαδή, τι ωραία περνάω. Αν σου γίνει καμιά πρόταση να τους (να την) ρωτήσεις, τι ακριβώς μηχανεύονται εις βάρος μου». Η μεγάλη προσφορά της Δανάης Στρατηγοπούλου ήταν η μετάφραση του «Κάντο Χενεράλ», που της πήρε 4 ολόκληρα χρόνιαΑπό ιδιόχειρη εναγώνια επιστολή (μερικές λέξεις με κεφαλαία) της Δανάης (της τραγουδίστριας, της ποιήτριας, της μεταφράστριας του Νερούδα) στον υπογράφοντα, με ημερομηνία 8/8/06. Της Δανάης, που εξαφανίστηκε (ή, πιο σωστά, απήχθη) τον περασμένο Ιούλιο από το διαμερισματάκι της Ραφήνας (το ενοίκιο του οποίου πλήρωνε ο τοπικός δήμος) και στην οποία στις 25 του περασμένου Νοεμβρίου είχα αφιερώσει τη σαββατιάτικη σελίδα μου, με τίτλο «Αναζητώντας τη Δανάη». Υπήρξε συγκινητική ανταπόκριση από φίλους και θαυμαστές της, αλλά ουδέν από κάποιο κρατικό ή καλλιτεχνικό φορέα, ούτε καν από το οικογενειακό της περιβάλλον- και ειδικότερα από τη μοναχοκόρη της.

Ενα παρεμφερούς περιεχομένου σημείωμα - SOS- έλαβα τις παραμονές της εξαφάνισής της, με ημερομηνία 13/7/08, συν κάποια τηλεφωνήματά της, στα οποία δεν μπόρεσα να ανταποκριθώ λόγω απουσίας μου. «Συγνώμη για τα γράμματά μου. Είμαι πολύ ταραγμένη γιατί περίεργα πράγματα μου συμβαίνουν», κατέληγε εκείνο το σημείωμα (και αρκούμαι στα πιο ανώδυνα σημεία). Φίλοι της, εν τέλει, την εντόπισαν την περασμένη εβδομάδα αμπαρωμένη, σε άθλια κατάσταση, σ’ ένα οικοτροφείο ηλικιωμένων στην περιοχή των Αμπελοκήπων και δυσκολεύτηκαν να την αναγνωρίσουν. «Μετράει μέρες ή και ώρες», μου είπαν. Και όντως, η Δανάη έσβησε χθες, εκεί όπου πριν από έξι μήνες είχε οδηγηθεί παρά τη θέλησή της, μακριά από τον χώρο και τους ανθρώπους που η ίδια επέλεγε για συντροφιά της.Είχα σκοπό, πιστεύοντας ότι είχε ακόμα λίγη ζωή, ν’ απευθυνθώ στον υπουργό Υγείας και Πρόνοιας Δημήτρη Αβραμόπουλο και να ζητήσω να ενεργήσει ώστε η γυναίκα αυτή να έχει στα στερνά της τη μεταχείριση που της αξίζει. Δεν πρόλαβα, όπως δεν πρόλαβε και η Δανάη να γιορτάσει στις 8 Φεβρουαρίου τα 96 της χρόνια, όπως θα ήθελε. Δεν της άξιζε τέτοιο τέλος.