Αγκίμ


Ο Αγκίμ γεννήθηκε ανάποδα. Ενώ όλα τα μωρά βουτούν στη ζωή με το κεφάλι εκείνος βούτηξε με τα πόδια. Μια μικροσκοπική, ροζ πατουσίτσα έσκασε μύτη πρώτη μπρος στα έκπληκτα μάτια της μαίας και κατόπιν μια δεύτερη πατούσα, εξίσου λιγνή και ανυπόμονη λίγο έλειψε ν’αφήσει τη γηραιά μαμή ξερή! Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε... έξι μικροσκοπικά δαχτυλάκια κουνήθηκαν με χαριτωμενιά και το εξαδάκτυλο μωρό έπεσε παραδόξως από την μήτρα της μάνας του στο βέβηλο τούτο κόσμο σαν κεραυνός εν αιθρία. Το 1991 βούηξε η πόλη της Οχρίδας!
Η μάνα του τον είχε τόσο μεγάλο άχτι, που την έφερε στο χείλος του θανάτου πάνω στη γέννα και την ανάγκασε να περπατάει μονίμως με τα πόδια ανοιχτά, που δεν έπαυε να τον παραμυθιάζει με μένος πως τον ψάρεψαν από την λίμνη Οχρίδα μαζί με δυο χέλια και μια παλιά ρόδα ποδηλάτου. Τα χέλια έγιναν μια καρδαμωτικότατη σούπα ενώ τη ρόδα την ασφάλισαν έξω απ’το σπίτι με αλυσίδες σε περίπτωση που ψάρευαν εν καιρώ και άλλα σχετικά εξαρτήματα με στόχο τη συναρμολόγηση και την απόκτηση ενός ολοκληρωμένου ποδηλάτου! Εκείνος ο άχρηστος όμως πουθενά δεν χρησίμεψε. Είχε έξι δάχτυλα στο αριστερό πόδι, μιαν ελιά στον αριστερό ώμο, μιαν ελιά στο δόξα πατρί και μία μάνα τύρρανο. Τι άτυχο παιδί!

Αγκίμ σημαίνει αυγή κι ας γεννήθηκε σούρουπο...

Ο Αγκίμ δεν μύρισε και δεν ένιωσε την ασύγκριτη θαλπωρή που γλυκά αναδίνει η αγκάλη της μητρός παρά μόνο στο βύζαγμα των πρώτων ημερών του. Κι αυτή η βρεφική ευτυχία κράτησε λίγο καθώς το αχόρταγο στόμα του Αγκίμ βασάνιζε με αναίδεια την ταλαιπωρημένη θηλή. Η μάνα του τον χαρακτήρισε “βδέλλα” και του στέρησε το μητρικό γάλα. Ο μικρός δεν ψήλωσε πολύ. Έγινε ένας χτικιάρης κοντοστούπης που αδρανούσε και λούφαζε σε μια γωνιά στον τοίχο όταν οι γονείς του ύψωναν φωνή. Δεν βγήκε διόλου έξυπνο παιδί. Οι πρώτες του άναρθρες λέξεις βγήκαν τραυλά και ψελλιστά σε ηλικία τεσσάρων ετών. Μέχρι τότε όλοι νόμιζαν ότι ήταν μουγγός. Δεν έφτανε που είχε έξι δάχτυλα στο αριστερό πόδι, μιαν ελιά στον αριστερό ώμο, μιαν ελιά στο δόξα πατρί και μία μάνα τύρρανο γεννήθηκε και δίχως λαλιά... Τι άτυχο παιδί!

Ο Αγκίμ δεν έμαθε ποτέ γράμματα. Είχε πάντα τρύπια την αριστερή του κάλτσα και κανένα αριστερό παπούτσι δεν του έκανε. Το έκτο δάχτυλο του ποδιού του πολεμούσε με πάθος κάθε είδος υφάσματος που προσπαθούσε να το περικλείσει και να το υποτάξει στα ασφυκτικά όρια του. Κι επειδή για κάθε τρύπα και για κάθε αχρηστευμένο υπόδημα έπιπτε χοντρή ράβδος ο μικρός εξαδάκτυλος έμαθε να πορεύεται ξυπόλητος. Αυτή ήταν η σπουδή του. Ποιος να κάνει παρέα, λοιπόν, ένα ξυπόλητο παιδί με έξι δάχτυλα στο αριστερό του πόδι, μιαν ελιά στον αριστερό ώμο, μιαν ελιά στο δόξα πατρί και μία μάνα τύρρανο; Μα τι άτυχο παιδί!

Αγκίμ σημαίνει αυγή κι ας έπαιζε μοναχός του στο σούρουπο...

Όταν ο Αγκίμ έγινε εννέα ετών, το επαίσχυντο δώρο που του επιφύλαξε η τερατώδης μητέρα του ήταν η σύννομη μετάβασή της στην Ελλάδα. Ο εννιάχρονος δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν αυτό που ώθησε τη μάνα του σε φευγιό. Μήπως ντρεπόταν που το παιδί της είχε έξι δάχτυλα; Μήπως ντρεπόταν που περπατούσε ξυπόλητο; Μήπως να έφταιγε που η ίδια δεν κατάφερε να ψαρέψει άλλα χέλια και που δεν βρήκε άλλη ρόδα στις όχθες της λίμνης Οχρίδας για να φτιάξει το ποδήλατο που πάντα ονειρευόταν; Την ίδια μέρα ο Αγκίμ κίνησε μοναχός του μ’ένα αυτοσχέδιο καλάμι για την λίμνη Οχρίδα. Αν δεν ψάρευε ρόδα σπίτι δεν θα γύριζε! Καθώς ο ήλιος έδυε λοιπόν και βυθιζόταν μέσα στα βαθιά, γραφικά νερά της τεκτονικής λίμνης ο Αγκίμ έκανε ένα αποφασιστικό βήμα με το καλάμι του μέσα στην ψυχρή, υδάτινη αγκαλιά...

Ο Αγκίμ γεννήθηκε με μιαν ελιά στον αριστερό ώμο και μιαν ελιά στο μέτωπο. Το όνομά του σημαίνει αυγή κι ας πνίγηκε δίχως άχνα στο σούρουπο.

Αγκίμ (1991-2000)

Αφιερωμένο σε όλα τα παιδιά που οι μεγάλοι δεν άφησαν να ζήσουν και να χαρούν τη ζωή.


Χρυσούλα Μολογιάννη

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

itan siginitiko.iparhoun tetia atoma.
kanis den ehi to dikeoma n aferesi an9ropini zoi oute me oplo oute me ti siberifora tou.
idate ti egine me ton alexi.
i neolea ehi 3ipnisi pia.
den pernane i traboukismi.
an.onimos

Ανώνυμος είπε...

Χρύσα μου, για μια ακόμη φορά ήσουν συγκλονιστική. Δυστυχώς, εν έτει 2009 υπάρχουν άνθρωποι που εκμεταλλεύονται τα μικρά παιδιά και πατούν πάνω στην αθωότητά τους για να αποδείξουν πως είναι κάποιοι... Παιδάκια που δεν προλαβαίνουν να μάθουν τι πάει να πει ζωή, δεν προλαβαίνουν καν να τελειώσουν το σχολείο και να ζήσουν λίγο ανέμελα. Τα φορτώνουμε με ευθύνες που δεν θα έπρεπε να είναι δικές τους και τα κατευθύνουμε για να γίνουν σαν εμάς. Καταπιεσμένα και δυστυχισμένα... Κι αν τολμήσουν να αντιδράσουν τα "σκοτώνουν"!!! Ο αυθορμητισμός τους βγαίνει σε κακό σε έναν κόσμο που έχει μάθει να φοβάται να μιλήσει και που διοικείται από άτομα με ψυχολογικά προβλήματα!!! Όλοι βάζουν μια στολή και νομίζουν πως είναι οι κυρίαρχοι του τόπου.
Κρίμα για όλες αυτές τις ψυχές που πληγώνονται είτε έτσι είτε αλλιώς...
Μακάρι ο Αγκίμ να ήταν το τελευταίο θύμα της ηλίθιας κοινωνίας και μακάρι να μην έπεφτε άλλο παιδάκι νεκρό εξαιτίας του κομπλεξισμού κάποιου ενήλικα...
Άκρως επίκαιρο και δυσάρεστο το κείμενό σου φιλενάδα...
Ακριβή.

CM είπε...

Το περασμένο Σάββατο μια ομάδα νεαρών μοίραζε φυλλάδια στους περαστικούς προς ενημέρωσή τους για τη μεγάλη πορεία εις μνήμην του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Ένας ηλικιωμένος κύριος πέρασε μπροστά από τους νεαρούς και όταν τον ρώτησαν κοροϊδευτικά αν θα παρευρεθεί στην πορεία εκείνος έφυγε τρομαγμένος. Ένα ψηλό αγόρι έτρεξε πίσω του και τον απείλησε πως "θα του κάψουν το σπίτι".
Αυτό δεν είναι τραμπουκισμός;

Η κατάχρηση δύναμης υποκινούμενης απ'τον κομπλεξισμό ενός ατόμου ακατάλληλου να κατέχει το παραμικρό ίχνος εξουσίας και ακατάλληλου να φέρει οποιοδήποτε είδος όπλου, οδήγησε στο έγκλημα και δημιούργησε μια κατάσταση που είναι δυστυχώς μη αναστρέψιμος και τώρα πια ανεξέλεγκτη. Υπ'αυτήν την έννοια όμως η μνήμη ενός παιδιού που έφυγε κατ'αυτόν τον τρόπο δεν πρέπει να γίνεται άλλοθι για βανδαλισμούς που πλήττουν κόσμο αθώο και αμέτοχο στις τερατώδεις πράξεις που μας σέρνουν κατάφωρα στην ακόμα μεγαλύτερη κατάντια και παρακμή των ημερών μας.

Ανώνυμος είπε...

αν υπηρχε δικαιοσυνη θα επρεπε καποιος να φαει τον κορκονεα στην φυλακη !!!

No είπε...

Μου φάνηκε σαν ένα αλληγορικό παραμύθι –«φάντασμα» που στοίχειωσε με την φρονιμάδα της αφήγησής σου την πραγματική πλευρά του θέματος που θέλεις να θίξεις. Με κράτησες από την πρώτη λέξη μέχρι την τελευταία. Το σκίτσο πολύ καλό, δικό σου;

Καλή δύναμη για την συνέχεια

CM είπε...

Με συγκίνησε πολύ μια συζήτηση που είχα όλως τυχαίως πριν λίγες μέρες με έναν νεαρό από το Ελμπασάν. Εκείνος μου μίλησε για τον Αγκίμ και για το τραγικό τέλος του. Πρόκειται περί αληθινής ιστορίας.

Δυστυχώς Γιάννη μου το συγκεκριμένο σκίτσο δεν είναι δικό μου.

Να είσαι καλά για τις ευχές και φυσικά για το ενδιαφέρον σου.

Φιλιά!

No είπε...

Και εσύ να είσαι καλά Χρυσούλα. Αν ποτέ θελήσεις κάποιο σκίτσο για να κοσμήσεις ένα σου κείμενο, θα χαρώ να βοηθήσω.

Καλή δύναμη

Natali Lekka είπε...

Τι συγκινητικό κείμενο. Είμαι στο γραφείο τώρα και ενώ έχω πολλή δουλειά, τα άφησα όλα για να σε διαβάσω... αυτό θα πει ταλέντο.

Λ.Μαράκης είπε...

Αγαπημένος ο Αγκιμ....χχχ

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ
Ιδιαίτερα μαθήματα Ισπανικής γλώσσας και πολιτισμού. Συνεδρίες και από το διαδίκτυο (skype). Μεταφράσεις. Το πρώτο μάθημα δωρεάν. Εκπτώσεις & προσφορές!
Copyright © 2007. Από το Blogger.

Πολιτισμός Πολίτης

Πολιτισμός Πολίτης
Πολιτιστικό ηλεκτρονικό περιοδικό των Εκδόσεων Περίπλους

Το τέρας των ειδήσεων

Το τέρας των ειδήσεων
www.newsbeast.gr

Περί φίλου και... φτερού

Περί φίλου και... φτερού
Συντάκτρια: Χρυσούλα Μολογιάννη. E-mail: mologianni@gmail.com

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

Παρακάτω αναφέρονται όλα τα εκδομένα βιβλία, τα σενάρια ταινιών, οι στίχοι και τα ποιήματα της Χρυσούλας Μολογιάννη

Recent Comments