Εχθές, Κυριακή εβδόμης Ιουνίου και ώρα πρωινή ο μπαμπάς, η μαμά κι εγώ πήραμε το παραγεμισμένο, ψάθινο καλαθάκι του πικ-νικ, τις ταυτότητες με τις νέου τύπου εξωπραγματικές φωτογραφιούλες μας, μπήκαμε στο αμάξι και κινήσαμε για το 22ο δημοτικό σχολείο που για καλή μας τύχη ήταν μόνο πέντε τετράγωνα μακριά από τη χαριτωμένη, μεσοαστική κατοικία μας. Ο μπαμπάς, με τα γυαλιά πρεσβυωπίας κατεβασμένα στην άκρη της μύτης του, έψαχνε και ξαναέψαχνε στις τοιχοκολλημένες ανακοινώσεις για το “χαμένο” εκλογικό μας τμήμα και κατέληξε γκρινιάζοντας στο συμπέρασμα ότι δεν είμαστε εγγεγραμμένοι στον εκλογικό κατάλογο, μαζί με όλους τους δημότες Καλλιθέας που τ’όνομά τους άρχιζε από “Μολ”. Τότε ήταν που παρενέβη η από μηχανής θεά με κωδικό όνομα “μαμά” για να τον τραβήξει αποφασιστικά από το αφτί και ευτυχώς κατ’αυτόν τον μαγικό τρόπο ο καθένας από εμάς κατάφερε να βρεθεί εντός ολίγων λεπτών μέσα σ’ένα μπλε παραβάν με 26 ψηφοδέλτια κι έναν λευκό φάκελο στο χέρι.

Με εκλογικό σύστημα απλό αναλογικό, λοιπόν, ασκήσαμε τα εκλογικά μας δικαιώματα γρήγορα και άκοπα δίχως ατέλειωτες ουρές, σπρωξίδια ή και τσακωμούς περί πολιτικών θεμάτων με αγνώστους μιας και η αποχή των πολιτών από τις κάλπες κατάφερε να μας παράσχει αποκλειστικά και μόνο μία “διευκόλυνση”, αυτήν της ταχυψηφοφορίας.

Ως γνωστόν, η αποστασιοποίηση γενικότερα είναι μία έμμεση σύμπραξη στη μη βελτίωση των προσωπικών αλλά και ευρύτερων βιοτικών συνθηκών. Πριν όμως ακούσια- πλην λανθασμένα- την επιλέξουμε ως την πιο αβίαστη κι εύκολη λύση, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας πως οι αποφάσεις στο παρόν δημοκρατικό πολίτευμα παίρνονται από εμάς για εμάς άρα  κι εμείς ως πολίτες  θα πρέπει να είμαστε ενεργοί ούτως ώστε και τα εκλογικά αποτελέσματα να αντικατοπτρίζουν και να καλύπτουν τις δικές μας πολιτικές αρχές, ιδεολογίες και ανάγκες.

Πέραν τούτου, έχω τις αμφιβολίες μου για το αν θα’ναι τυχερός ο μεγάλος νικητής του ευρωπαϊκών προδιαγραφών χθεσινού, διακαναλικού τηλεμαραθωνίου... Πάντως είναι ευνόητο ότι βαρυσήμαντες υποσχέσεις θα ακούσουμε, ουσιαστικές διαφορές όμως ή έργα στην καθημερινότητά μας σαφώς και δεν πρόκειται να δούμε. Κι αν τα αποτελέσματα των ευροεκλογών είναι προάγγελος ή προδαίμονας για τις βουλευτικές εκλογές το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τα ζούμε ξανά και ξανά για πολύ καιρό μέσα από αναμασόμενες δημοσκοπήσεις και καθημερινές τηλε-αναλύσεις σε παντός τύπου ενημερωτικά και μη μαγκαζίνο. Τελικά εμείς οι Έλληνες, ως λαός, μπορεί να μην παίρνουμε ποτέ αυτό που θέλουμε παίρνουμε όμως πάντα αυτό που αξίζουμε!